Θα μπορούσε να είναι τίτλος ταινίας ή κάποιο ενημερωτικό βιβλίο σχετικά με την δραστηριότητα αυτής της Οργάνωσης. Δεν είναι αυτό που νομίζετε. Είναι 100 ημέρες εμπειρίας που βιώνω στο Υπνωτήριο Αστέγων των Γιατρών του Κόσμου, κάπου στο κέντρο της Αθήνας. Εμπειρία ανεπανάληπτη γιατί τώρα στα εξήντα συν, ηλικιακά, βιώνω καταστάσεις άγνωστες σε μένα αλλά και στον περισσότερο κόσμο.
Όμως αυτό που με έχει εντυπωσιάσει περισσότερο είναι η ανθρωπιά, η ευαισθησία και το αίσθημα ευθύνης και καθήκοντος των ανθρώπων του Υπνωτηρίου, οι οποίοι καλούνται καθημερινά να διαχειριστούν πρόσωπα, πράγματα, γεγονότα και καταστάσεις κάτω από δύσκολες συνθήκες.
Θα ήθελα στο μέλλον, αν μου δοθεί η ευκαιρία να αναφερθώ επί προσωπικού σε αυτούς τους αφανείς πρωταγωνιστές, στο χειρισμό και την βοήθεια που προσφέρουν. Ένα μεγάλο ευχαριστώ είναι λίγο και φαντάζομαι ότι η ανταμοιβή τους θα ήταν η αναγνώριση του έργου που προσφέρουν.
Όπως ανέφερα πιο πάνω υπάρχουν οι τρεις λέξεις που καθορίζουν την ποιότητα των ανθρώπων που διοικούν και φροντίζουν για την ομαλή λειτουργία όλου του χώρου: Ανθρωπιά-ευαισθησία-καθήκον. Πάντα υποκειμενικά και με βάση τα δικά μου κριτήρια τα τρία ως άνω λειτουργούν στον υπερθετικό βαθμό, κρίνοντας από την αντίδραση όλων των προσώπων σε δύσκολες στιγμές (κρούσματα-καραντίνα-αποκλεισμός λόγω χιονοπτώσεως).
Με αγκάλιασαν από την 1η μέρα, προσφέροντάς μου ψυχολογική βοήθεια και κέρδισαν τον σεβασμό μου, κάτι πολύ σημαντικό στις διαπροσωπικές σχέσεις. Αν και δεν έχω συγκρίσιμα μεγέθη επειδή για πρώτη φορά μένω σε υπνωτήριο, εν τούτοις από περιγραφές άλλων ή ακόμα και στη φαντασία μου, έτσι θα ήθελα να λειτουργεί ένας τέτοιος χώρος και αυτό οφείλεται στους ανθρώπους του.
Η τελική διαπίστωση ότι είναι οι σωστοί άνθρωποι στη σωστή θέση, μου δόθηκε όταν, έχοντας προβλήματα υγείας ήταν όλοι εκεί για κάθε βοήθεια και όχι μόνο σε μένα, αλλά σε όλον τον κόσμο εδώ. Μεγάλο ενδιαφέρον και ευαισθησία. Για αυτό τους αναφέρω σαν αφανείς ήρωες, γιατί η προσφορά τους δεν βγαίνει προς τα έξω και ίσως η αξία των πράξεών τους δεν εκτιμάται όπως πρέπει. Μη θέλοντας να κουράσω άλλο, στην ατυχία μου να είμαι εδώ, στάθηκα τυχερός που γνώρισα έξι άτομα που με αγκάλιασαν με τον τρόπο τους και τον χαρακτήρα τους. Εύχομαι ολόψυχα να συνεχίσουν να προσφέρουν την αγάπη και την ζεστασιά που ζητάει ο κάθε ένας από εμάς.
Ευχαριστώ για την φιλοξενία και ελπίζω σε συνέχεια αυτής της επαφής μας.»
K.Z.
Το Υπνωτήριο Αστέγων των Γιατρών του Κόσμου στην Ακαδημία Πλάτωνος, λειτουργεί με συγχρηματοδότηση από το Περιφερειακό Επιχειρησιακό Πρόγραμμα Αττικής.
