Σε μία πρωτόγνωρη κατάσταση όπως αυτή που έχει επιφέρει το lockdown, οι περισσότεροι πιθανότατα βιώνουν, τον πόνο της απώλειας σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό. Κάποιοι μπορεί να βιώνουν την απώλεια στη χειρότερη της μορφή, αυτής του θανάτου ενώ άλλοι ενδεχομένως να έχουν χάσει τη θέση εργασίας τους, να έχασαν το εισόδημα τους, την υποστήριξη φίλων και συγγενών αλλά και την κοινωνικότητα τους, την επαφή με οικεία και αγαπημένα πρόσωπα, τη δυνατότητα να αναπτύσσουν δραστηριότητες και να αλληλοεπιδρούν, να έχασαν ευκαιρίας αξιοποίησης του ελεύθερου τους χρόνου, να έχασαν δικαιώματα, ή να έχασαν τον προσανατολισμό τους. Θα έλεγε κανείς πως η διαχείριση της Covid19 έφερε στο προσκήνιο, πέραν των χρόνιων παθογενειών του εθνικού συστήματος υγείας της χώρας, μία έντονης καχυποψία και εσωστρέφεια.
Για τους ανθρώπους που αναζητούν στέγη και βρίσκονται στο Υπνωτήριο Αστέγων οι συνέπειες της πανδημίας Covid19, πέρα από τα προφανή, σήμαινε και την απώλεια, ή την ‘κατάρρευση’ ενός δικτύου υποστηρικτικών υπηρεσιών με κυριότερες αυτές των νοσηλευτικών ιδρυμάτων, ιδιωτικών και δημόσιων υποστηρικτικών δομών, των υπηρεσιών κοινής ωφέλειας κτλ. Συχνά είχαμε και έχουμε να αντιμετωπίσουμε περιπτώσεις ανθρώπων των οποίων οι ανάγκες μετατίθενται συνεχώς στο ‘αόριστο αύριο’ και αυτό που μένει είναι ένα επαναλαμβανόμενο συναίσθημα καθημερινής πλήξης, ένα αίσθημα κόπωσης, παραίτησης, μελαγχολίας και εσωστρέφειας, με ολόκληρη την κοινωνία να αναμένει μουδιασμένη την ελπίδα της άρσης των περιορισμών και το συνολικό άνοιγμα της οικονομίας και των δραστηριοτήτων της.
Τον μήνα αυτό λοιπόν θεωρήσαμε ως απόλυτη προτεραιότητα μας, την ανάπτυξη δράσεων, ικανών να προάγουν, πάντα στο πλαίσιο της κοινωνικής ένταξης, την ασφαλή έξοδο στην κοινωνία, την ανάπτυξη ή τη συνέχιση της επαφής με υποστηρικτικές δομές και πλαίσια, την άμεση διασύνδεση ανάλογα με τις ανάγκες του καθενός. Πιο συγκεκριμένα προσπαθήσαμε και πετύχαμε την επαφή των ανθρώπων μας όχι μόνο με τις κοινωνικές και νομικές υπηρεσίες αλλά και με την αγορά εργασίας, τη συνεχιζόμενη εκπαίδευση, τους συλλόγους ασθενών, τους αρμόδιους φορείς της πολιτείας για βασικές παροχές, τους φορείς της κοινωνίας των πολιτών, δίκτυα και ενώσεις που συνεργαζόμαστε χρόνια στο πεδίο για την ουσιαστική διεκδίκηση των δικαιωμάτων των ανθρώπων που διαβιούν στο δρόμο στην αυτόνομη διαβίωση. Στοχεύσαμε στην επαφή με εθελοντές ικανούς να προσφέρουν ανιδιοτελώς τις πολύτιμες υπηρεσίες τους για τους ανθρώπους που διανυκτερεύουν στο Υπνωτήριο, όπως φυσικοθεραπευτές, κομμωτές, ηθοποιούς , εικαστικούς και ομάδες που ασχολούνται με τις τέχνες και την ψυχαγωγία, ενημερώσαμε την ακαδημαϊκή και εκπαιδευτική κοινότητα για το έργο των Γιατρών του Κόσμου στο πλαίσιο προστασίας των άστεγων συμπολιτών μας.
Στόχος μας είναι η ουσιαστική ενίσχυση της κοινωνικής ένταξης των άστεγων ατόμων, η αλληλοβοήθεια, η ανθρωπιστική βοήθεια και η πραγμάτωση της αυτόνομης διαβίωσης τους.
Το Υπνωτήριο Αστέγων των Γιατρών του Κόσμου στην Ακαδημία Πλάτωνος, λειτουργεί με συγχρηματοδότηση από το Περιφερειακό Επιχειρησιακό Πρόγραμμα Αττικής.
