Οι Γιατροί του Κόσμου, μαζί με άλλους φορείς και οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών από όλη την Ευρώπη, εξέδωσαν κοινή δήλωση ενόψει της συνόδου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου που θα πραγματοποιηθεί στις Βρυξέλλες από τις 22 έως τις 23 Ιουνίου 2017.
Τα τελευταία χρόνια, η μετανάστευση έχει βρεθεί στο επίκεντρο της εξωτερικής πολιτικής και της αναπτυξιακής πολιτικής της ΕΕ. Τον Νοέμβριο του 2015, η ΕΕ και αρκετά αφρικανικά κράτη συμφώνησαν για το σχέδιο δράσης της Βαλέτας, το οποίο εξετάζει πιθανούς τρόπους συνεργασίας στον τομέα της μετανάστευσης. Τον Ιούνιο του 2016, η ΕΕ ανακοίνωσε μια νέα προσέγγιση εταιρικής σχέσης με τρίτες χώρες. Το πλαίσιο αυτό περιλαμβάνει κίνητρα και αντι-κίνητρα με σκοπό να ενθαρρύνει τις χώρες εταίρους να συνεργαστούν καλύτερα στον τομέα της μετανάστευσης με την ΕΕ.
Η κοινωνία των πολιτών έχει εκφράσει εξ αρχής τις ανησυχίες της σχετικά με την εν λόγω προσέγγιση, η οποία επικεντρώνεται στον έλεγχο της μετανάστευσης, συνδέοντας την αποτροπή νέων μεταναστευτικών ροών με την παροχή ανθρωπιστικής και άλλης αναπτυξιακής βοήθειας προς τις τρίτες χώρες.
Η προσέγγιση, αυτή έχει αποδειχθεί μέχρι σήμερα αναποτελεσματική. Είναι σαφές ότι πολλές τρίτες χώρες δείχνουν απροθυμία να συνεργαστούν ενώ και οι ίδιοι οι πρόσφυγες και μετανάστες, παρά τα ληφθέντα μέτρα αποτροπής, συνεχίζουν να μετακινούνται για να αναζητήσουν ασφάλεια ή καλύτερη ζωή, χρησιμοποιώντας ολοένα και πιο επικίνδυνες διαδρομές και θέτοντας τις ζωές τους σε κίνδυνο.
Ως κοινωνία των πολιτών, πιστεύουμε ότι αυτό το μοντέλο θα αποδειχθεί μακροπρόθεσμα μη βιώσιμο και λειτουργικό. Για το λόγο αυτό προτείνουμε ένα εναλλακτικό μοντέλο μεταναστευτικής πολιτικής, που αντιλαμβάνεται τα οφέλη που μπορεί να έχει η μετανάστευση για τα κράτη υποδοχής. Ένα μοντέλο που θα παράσχει νόμιμες και ασφαλείς και συντεταγμένες διόδους μετανάστευσης προς την Ευρώπη, που θα λαμβάνει υπόψη και τις ανάγκες των προσφύγων και μεταναστών, θα σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα και θα παράσχει επαρκή προστασία σε όσους την χρειάζονται. Παράλληλα, θα πρέπει να επανεξεταστεί το πλαίσιο συνεργασίας με τα τρίτα κράτη. Η προσέγγιση μέχρι σήμερα βασίζεται κυρίως στα συμφέροντα της ίδιας Ε.Ε και δεν λαμβάνει υπόψη τις ανάγκες των κρατών αυτών και των πληθυσμών τους και τις περιφερειακές δυναμικές που επικρατούν στις συγκεκριμένες περιοχές. Οι όποιες λοιπόν πολιτικές συνεργασίας και αναπτυξιακής βοήθειας, αν θέλουμε να πετύχουν, δεν μπορούν να σχεδιάζονται ερήμην των κρατών αυτών και των αναγκών τους.
Διαβάστε το πλήρες κείμενο