Η Σ. κατάγεται από το Αφγανιστάν. Στην ηλικία των 12 ετών ξεκίνησε να παρακολουθεί μαθήματα στο σχολείο. Η ίδια ήταν ιδιαίτερα χαρούμενη για τη δυνατότητα αυτή, η οποία όμως δεν διήρκησε για μεγάλο διάστημα. Ο λόγος που η Σ. αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το σχολείο, ήταν η επιθυμία του ενός εκ των τριών αδελφών της, για να την ωθήσει σε γάμο με έναν αρκετά μεγαλύτερο ηλικιακά άνδρα. Ο συγκεκριμένος αδερφός της είναι μέλος του κινήματος των Ταλιμπάν και η συμπεριφορά του της προκαλούσε από τότε φόβο. Όταν η Σ. εξέφρασε την επιθυμία της να μην προβεί σε γάμο με τον συγκεκριμένο άνδρα αυτό αποδείχθηκε μοιραίο καθώς δέχθηκε σωματική επίθεση από τα μέλη της οικογένειάς της, τα οποία προσπάθησαν με βία να την μεταπείσουν. Η ίδια μετά το τραγικό αυτό συμβάν αποφάσισε να εγκαταλείψει τη χώρα της με τη βοήθεια ενός μακρινού της ξαδέλφου, για τον οποίο έτρεφε αισθήματα. Αρχικά, κατέφυγαν σε ένα χωριό μακριά από εκεί που έμεναν. Εκεί έζησαν για ένα διάστημα, χάρη στη βοήθεια των φίλων του μακρινού της ξαδέλφου, ο οποίος στη διάρκεια του διαστήματος αυτού έγινε ο σύζυγός της και μαζί απέκτησαν μία κόρη. Οι Ταλιμπάν κατάφεραν να τους εντοπίσουν και προέβησαν σε βίαιη συμπεριφορά προς το σύζυγό της με την ίδια να είναι αυτόπτης μάρτυρας. Όπως χαρακτηριστικά είπε η ίδια «σταμάτησαν να τον χτυπούν όταν πίστευαν ότι είναι νεκρός». Η επίθεση αυτή προκάλεσε σοβαρές συνέπειες στην υγεία του οι οποίες του στερούν τη δυνατότητα να εργαστεί σε ορισμένες θέσεις απασχόλησης. Η ίδια αισθάνεται υπεύθυνη για την επίθεση αυτή και διακατέχεται από έντονες ενοχές μέχρι και σήμερα. Μετά από αυτό το τραυματικό συμβάν, αποφάσισαν να εγκαταλείψουν εντελώς τη χώρα τους και να προσφύγουν σε κάποιο πιο ασφαλές μέρος. Τα τελευταία 3 χρόνια η Σ., ο σύζυγός της και η κόρη τους βρίσκονται στην Ελλάδα, όπου προσπαθούν κάνουν μία νέα αρχή μακριά από τα προβλήματα του παρελθόντος.
Η τωρινή κατάσταση που επικρατεί στο Αφγανιστάν, έχει ανασύρει μνήμες από το παρελθόν της. Οι ειδήσεις, τα νέα και οι εξελίξεις που παρακολουθεί σχετικά με τη χώρα της, της προκαλούν αρνητικά συναισθήματα και αποστροφή. Στο μυαλό της, βρίσκονται συνεχώς τα νεαρά κορίτσια τα οποία, όπως και αυτή, θα στερηθούν την πρόσβασή τους στην εκπαίδευση, θα αναγκαστούν σε πρώιμο γάμο με συντρόφους που δεν θα μπορούν οι ίδιες να επιλέξουν και θα ζουν υπό ένα καθεστώς βίας και καταπίεσης. Ταυτόχρονα βιώνει αντικρουόμενα συναισθήματα, ντροπής αλλά και ανακούφισης αφού γνωρίζει ότι η οικογένεια της μέσα σ’ αυτό το σκηνικό είναι ασφαλής λόγω του αδερφού της που είναι μέλος των Ταλιμπάν. Ωστόσο, το σημάδι στο μέτωπό της από τον ξυλοδαρμό που υπέστη, όταν εξέφρασε την αντίρρησή της στον εξαναγκαστικό γάμο, της υπενθυμίζει διαρκώς ότι οι κοπέλες στο Αφγανιστάν δεν μπορούν να αποφασίσουν οι ίδιες για τον εαυτό τους και δεν επιτρέπεται να διαφωνήσουν με όσα τους επιβάλλονται από την οικογένειά τους. Τέλος, της προκαλεί αισιοδοξία το γεγονός ότι η κόρη της μεγαλώνει μακριά από ένα τέτοιο περιβάλλον και προσπαθεί να την προστατέψει με κάθε δυνατό τρόπο ενώ την ίδια στιγμή ο σύζυγός της προσπαθεί να συμβάλει στην αποδέσμευσή της από τις ενοχές του παρελθόντος και στην δημιουργία ενός αισθήματος ασφάλειας μέσω της υποστηρικτικής του συμπεριφοράς. Όταν ήρθε η ώρα να φύγει από το γραφείο είπε φανερά συγκινημένη «είναι σα να βλέπω τον εαυτό μου για δεύτερη φορά να ξεριζώνεται από τον τόπο του. Να βιώνω ξανά την αγωνία για το αν θα υπάρχω την επόμενη ώρα, την επόμενη μέρα. Καμία γυναίκα, κανένας άνθρωπός να μη ζήσει τέτοια συμφορά»
Οι Γιατροί του Κόσμου ανταποκρινόμενοι πάντα στις ανάγκες της κοινωνίας και τις νέες προκλήσεις για τις ευάλωτες κοινωνικά ομάδες εν μέσω της πανδημίας Covid19, καθώς και του αυστηρότερου περιορισμού της ελευθερίας μετακινήσεων, προσφέρουν στο Ανοιχτό Πολυϊατρείο Αθηνών δωρεάν υπηρεσίες ψυχικής υγείας και ψυχοκοινωνικής υποστήριξης σε όσους ανθρώπους έχουν ανάγκη, μέσω του προγράμματος OPEN MINDS 21.
Εάν εσείς – ή κάποιος που γνωρίζετε – νιώθετε την ανάγκη για να μιλήσετε με έναν ειδικό, καλέστε στο 210.32.13.150, Δευτέρα με Παρασκευή, από τις 9:00 έως τις 17:00.
