Η ομάδα street work για την ψυχοκοινωνική υποστήριξη και υλική στήριξη του άστεγου πληθυσμού σε κάθε δράση της στους δρόμους της Αθήνας, συναντά περίπου 40 με 50 άτομα που αντιμετωπίζουν πολυεπίπεδα προβλήματα στην καθημερινότητα τους (διαβίωση, πρόσβαση σε ιατρικές υπηρεσίες, πρόσβαση σε διατροφή και ένδυση).
Τους ανθρώπους που συναντάμε τακτικά και τους προσφέρουμε υλικά ατομικής προστασίας και κιτ διατροφής, τους έχουμε γνωρίσει καλά όσο καιρό πραγματοποιείται η δράση, όμως σε μια κεντρική πλατεία της Αθήνας, ένας νεαρός μας έκανε νεύμα για να τον πλησιάσουμε. Ο Ν. Π. μας ενημέρωσε ότι είναι άστεγος και ότι θα ήθελε να παραλάβει και ο ίδιος το υλικό που διανείμαμε. Το νεαρό της ηλικίας του, η ενδυματολογική εμφάνισή του και ο τρόπος προσέγγισής του δεν υποδήλωνε σε καμία περίπτωση ότι είχαμε έναν νέο άνθρωπο που η πανδημία τον επηρέασε σε τέτοιο βαθμό ώστε να βρεθεί άστεγος.
Ο Ν.Π μεγάλωσε στην Αθήνα με τους γονείς του. Σε ηλικία 20 ετών έφυγε για σπουδές σε χώρα του εξωτερικού και παρέμεινε για περισσότερο από 17 χρόνια για εργασία που του απέφερε ένα αξιοπρεπές εισόδημα, όπως μας ανέφερε. Παρ’ όλα, αυτά πήρε την απόφαση να επιστρέψει για να συνεχίσει την ζωή του στην Ελλάδα, αφού θεώρησε ότι θα βρει πιο ανθρώπινους ρυθμούς ζωής σε σχέση με το εξωτερικό. Οι γονείς του στο διάστημα που βρισκόταν στο εξωτερικό, είχαν φύγει και οι δύο από την ζωή και με τους συγγενείς του δεν είχε ιδιαίτερες σχέσεις. Αρχικά έμεινε σε ενοικιαζόμενο διαμέρισμα και προσπάθησε να βρει εργασία. Οι προσπάθειές του ήταν άκαρπες και οι οικονομίες του άρχισαν να εξαντλούνται. Ήταν τότε που εμφανίστηκε η επιδημία του κορονοϊού και έθεσε σε περιορισμό όλη την καθημερινότητα του (αναζήτηση εργασίας- κινητικότητα).
Το πρώτο χρονικό διάστημα των περιοριστικών μέτρων το αντιμετώπισε με ψυχραιμία και μετά το καλοκαίρι περίμενε ότι τα πράματα θα γίνουν καλύτερα στην αγορά εργασίας. Όμως μέχρι το Σεπτέμβριο του 2020 άρχισε να έχει και τα πρώτα προβλήματα με τον ιδιοκτήτη του σπιτιού που νοίκιαζε, αφού καθυστερούσε την καταβολή ενοικίου. Τον Νοέμβριο του 2020 κατόπιν έντονων πιέσεων και επειδή είχαν στερεύσει εντελώς οι οικονομίες του αναγκάστηκε να φύγει από το σπίτι και να διαμείνει σε διάφορες περιοχές της Αθήνας. Τα νέα περιοριστικά μέτρα που προήλθαν από την έξαρση του νέου κύματος του κορονοϊού, τού στέρησαν κάθε ελπίδα για εργασία και ξεκίνησε ο καθημερινός αγώνας για την επιβίωση του. Σιτιζόταν όπως μπορούσε από τα συσσίτια κοινωνικών κουζινών και του Δήμου Αθηναίων και για την ατομική υγιεινή του μετέβαινε σε χώρο του Παλαιού Φαλήρου. Ο ίδιος καθώς μας διηγούταν την ιστορία του, ανέφερε πως έστω μετά την άρση των μέτρων, ελπίζει να βρει κάποια εργασία που θα του εξασφαλίσει μια αξιοπρεπή διαβίωση.
Τον παραπέμψαμε στο πολυιατρείο μας για να αντιμετωπιστεί ένα πρόβλημα στα πόδια του και έγινε η διασύνδεση του με πρόγραμμα ευρέσεως εργασίας, ώστε να βοηθηθεί στην αναζήτησής της.
