Ο Τ. γεννήθηκε και έζησε τα πρώτα χρόνια της ζωής του στο Αφγανιστάν. Οι κοινωνικοπολιτικές συνθήκες όμως δεν επέτρεψαν την ομαλή επιβίωση της οικογένειας εκεί. Οι καθημερινές επιθέσεις των Ταλιμπάν στην περιοχή, τους οδήγησαν να πάρουν για πρώτη φορά τον δρόμο της προσφυγιάς και να καταφύγουν σε γειτονική χώρα. Δυστυχώς εκεί δεν μπόρεσαν να ενταχθούν και να προσαρμοστούν, μιας και ο έντονος ρατσισμός σε συνδυασμό με τον ολικό αποκλεισμό τους από την υγεία, την εκπαίδευση και την νόμιμη εργασία, τους εξάντλησαν. Ο πατέρας της οικογένειας πλέον είχε γίνει βίαιος και με τη σύζυγό του, αλλά και με τον ίδιο τον Τ, ο οποίος ήταν τότε μόλις 3 ετών.
Έτσι, η οικογένεια πήρε και πάλι τον δρόμο της προσφυγιάς, αυτή τη φορά προς την Ευρώπη. Αισίως έφτασαν στην Ελλάδα, όπου η μητέρα του Τ. αποφάσισε γι’ αυτήν και γιό της, πως έπρεπε να απομακρυνθούν από τον βίαιο σύζυγό της. Η συνέχεια ήταν δύσκολη και για τους δύο, μιας και για πρώτη φορά δεν είχαν «σημείο αναφοράς» και «προστάτη». Τα αλλεπάλληλα σοκ των έντονων αλλαγών και του φόβου είχαν επιφέρει στον Τ. ηλικιακή παλινδρόμηση. Αποτέλεσμα αυτού ήταν να μην έχει πλέον ικανότητα λόγου, να μην είναι σε θέση να αυτοεξυπηρετείται και να αποφεύγει τη βλεμματική επαφή. Αυτή ήταν και η εικόνα που αντίκρισαν οι εργαζόμενοι του Ανοικτού Κέντρου Διαμονής A Step Forward.
Στην αρχή τόσο η μητέρα όσο και το παιδί αδυνατούσαν να μας εμπιστευτούν και έδειχναν να αποδέχονται με έντονους δισταγμούς τις παροχές του προγράμματος. Αρκετό καιρό αργότερα κι έπειτα από συστηματική προσπάθεια, η μητέρα ένιωσε ασφαλής και μας εμπιστεύτηκε. Η ομάδα του Ανοικτού Κέντρου Διαμονής A Step Forward πλαισίωσε επαρκώς και με όλα τα μέσα που διέθετε, την οικογένεια. Ο Τ. δέχτηκε υπηρεσίες ψυχοκοινωνικής υποστήριξης. Εκτός από τη φροντίδα της ψυχολόγου στην οικογένεια εντός της δομής, ο Τ. παρακολουθούνταν ξεχωριστά από παιδοψυχολόγο του πολυϊατρείου των Γιατρών του Κόσμου.
Πολύ σύντομα ο Τ. εγγράφηκε σε δημόσιο σχολείο, ενώ παράλληλα παρακολουθούσε μαθήματα ενισχυτικής διδασκαλίας εντός του ξενώνα. Οι δημιουργικές δραστηριότητες της δομής που απευθύνονται σε παιδιά, και οι εξωτερικές δραστηριότητες (λ.χ. περίπατοι σε μεγάλα πάρκα της πόλης, έξοδος σε σινεμά, κ.α.) τον βοήθησαν να χαλαρώσει και να νιώσει ασφαλής. Σταδιακά τον ακούσαμε να μιλάει αγγλικά και να μας φωνάζει με τα ονόματά μας. Πλέον όχι απλά δεν αποφεύγει την βλεμματική επαφή, αλλά αποζητά την προσοχή και την παρέα μας.
Αυτή τη στιγμή ο Τ. ανυπομονεί καθημερινά για το σχολείο του, έχει φίλους εκεί και του αρέσει να μαθαίνει καινούρια πράγματα. Μιλάει και πάλι και έχει κάνει αρκετούς φίλους και εντός της δομής. Είναι χαρούμενος και μπορεί να επικοινωνήσει την κάθε του ανάγκη, όπως όλα τα παιδιά στην ηλικία του. Μπορεί να ντυθεί και να φάει μόνος του. Μας δείχνει με περηφάνεια τα παιχνίδια του και την καθημερινή του πρόοδο. Είναι διαρκώς χαρούμενος. Δεν φαίνεται να μπορεί να μοιραστεί τα άγχη της μητέρας του, μοιράζετε ωστόσο μαζί της και μαζί μας τον ενθουσιασμό του και την ηρεμία που του προσφέρει η καινούρια του καθημερινότητα.
Το έργο “A step Forward” υλοποιείται στο πλαίσιο του προγράμματος “Άσυλο και Μετανάστευση”, με φορέα υλοποίησης τους Γιατρούς του Κόσμου. Το πρόγραμμα “Άσυλο και Μετανάστευση”, ύψους 16,5 εκ. ευρώ, χρηματοδοτείται από τον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο (EEA Grants) 2014 – 2021. Το πρόγραμμα φιλοδοξεί να συμβάλει στη διασφάλιση της νομικής προστασίας, υποστήριξη και φροντίδα για τους πιο ευάλωτους αιτούντες άσυλο, με έμφαση στα ασυνόδευτα παιδιά. Ο Διαχειριστής Επιχορήγησης για το Πρόγραμμα “Άσυλο και Μετανάστευση” στην Ελλάδα είναι η ΣΟΛ Crowe σε συνεργασία με την HumanRights360. Περισσότερες πληροφορίες: https://www.asylumandmigration-eeagrants.gr
